format .docx
format .pdf
Turystyka jest jedną z form oddziaływania na osoby niepełnosprawne, formą rehabilitacji i elementem integracji społecznej. Niestety wciąż za mało wykorzystuje się ją w Polsce. Podobnie jak sport, turystyka powinna uwzględniać program rehabilitacji osób z różnymi dysfunkcjami. Forma aktywności powinna być dobrana do możliwości fizycznych i psychicznych osoby niepełnosprawnej.
Uprawianie turystyki zapobiega powstawaniu hipokinezji, czyli niedoboru ruchu. Aktywność pomaga usunąć poczucie mniejszej wartości, pomaga w kontaktach społecznych i integruje niepełnosprawnych ze społeczeństwem. Jest jednocześnie rozrywką, relaksem i środkiem terapeutyczno-wychowawczym umożliwiającym sprawdzenie się w trudnych warunkach. Turystyka i krajoznawstwo wspomagają proces podnoszenia sprawności i wydolności fizycznej osób niepełnosprawnych do poziomu gwarantującego samodzielność życiową i możliwość kontynuowania nauki lub pracy zawodowej. Wydobywa z izolacji społecznej, pobudza chęć do życia, zachęca do dalszej rehabilitacji.
Wyróżnia się następujące cele turystyki osób niepełnosprawnych (wg Łobożewicza):
Źródło: Sławomir Grzeszczyk, "Sport i turystyka w rehabilitacji osób niepełnosprawnych" (w:) Jerzy Rottermund (red.), "Wybrane aspekty pracy z niepełnosprawnymi", Oficyna Wydawnicza "Impuls", Kraków 2006, s. 81-88.
Anna Kur - Doradca zawodowy
Laboratorium ECDL |
Agencja Zatrudnienia Fundacji Fuga Mundi |
|
![]() |
Projekt współfinansowany ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych |
![]() |