Przerywany czas pracy, cz. 2

   Za czas przerwy pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia, ale tylko w wysokości równej połowie wynagrodzenia, które należałoby się mu za czas przestoju. Oprócz przerwy trwającej nie dłużej niż 5 godzin pracownikowi przysługuje jeszcze dodatkowa przerwa, co najmniej 15-minutowa (przewidziana w art. 134 kodeksu pracy). Korzysta z niej na takich samych zasadach jak pozostali pracownicy zatrudnieni w innych systemach czasu pracy, czyli ma do niej prawo, pod warunkiem, że jego dobowy wymiar czasu pracy wynosi co najmniej sześć godzin. Jest wliczana do czasu pracy. Korzystający z niej pracownik zachowuje za ten czas prawo do wynagrodzenia.
   Pracodawca, który ustala z góry rozkład czasu pracy dla pracownika powinien:

• przewidzieć tylko jedną przerwę w pracy w ciągu doby,
• ustalić przerwę pomiędzy dwoma cyklami pracy trwającą nie dłużej niż 5 godzin,
• przyznać pracownikowi wynagrodzenie za czas przerwy w wysokości połowy wynagrodzenia należnego za czas niezawinionego przez niego przestoju.

   W przerywanym czasie pracy pracodawca nie może zatrudnić pracownika objętego równoważnym czasem pracy, zatrudnionego przy pracach polegających na dozorze urządzeń bądź w równoważnym czasie pracy, w którym dopuszczalne jest przedłużenie dobowego wymiaru czasu pracy do 24 godzin, a także w skróconym tygodniu pracy bądź świadczących pracę w piątki, soboty, niedziele i święta. Może jedynie stosować ten system czasu pracy razem z systemem podstawowym lub skróconym.
   

   podstawa prawna: Ustawa z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz.U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z poz. zm.)

źródło: twoja firma.pl

Marcin Dula - Pośrednik pracy

Polityka prywatności | Mapa serwisu

© 2008 Fundacja Fuga Mundi, wszelkie prawa zastrzeżone