Szanowni Państwo,
Rozpoczęła się rekrutacja do nowych projektów, w ramach których oferujemy bezpłatne usługi m.in.:
psychologa, doradcy zawodowego, prawnika,
a także szkolenia zawodowe wraz ze stypendium szkoleniowym,
staże zawodowe oraz pomoc w znalezieniu zatrudnienia.

Do pobrania formularz rejestracyjny do projektów

Osoby z upośledzeniem umysłowym a proces doradztwa zawodowego.

   Upośledzenie umysłowe to niepełnosprawność budząca największą liczbę stereotypów. Pozytywne postawy społeczne oraz podjęcie konkretnych działań ułatwiają tworzenie niezbędnych dla osób z niepełnosprawnością intelektualna warunków do samodzielnego i aktywnego życia.
   Praca i funkcjonowanie w roli pracownika kojarzone są z dojrzałością samodzielnością. W przypadku osób z upośledzeniem umysłowym należy rozdzielić potrzebę pomocy/wsparcia w życiu codziennym, w organizacji życia, dbaniu o swoje sprawy (zdrowie, mieszkanie, renta, uczenie się, praca, czas wolny itp.) od możliwości podejmowania pracy, odpowiedzialnego jej wykonywania i otrzymywania za nią wynagrodzenia.
Potrzeba pomocy w życiu codziennym, jest konsekwencją nie tyle ograniczeń fizycznych, ile intelektualnych. Należy pamiętać, że stan wymagający niezbędnej pomocy w życiu z jednej strony a możliwość przygotowania się do pracy i jej podjęcia z drugiej - to dwie odrębne sprawy. Sukces w pracy osoby z niepełnosprawnością wymaga: obalenia barier wznoszonych przez negatywny stereotyp upośledzenia umysłowego, twórczego podejścia i wytrwałości w poznawaniu indywidualnych uzdolnień zainteresowań kandydata do pracy oraz zaplanowania odpowiedniego szkolenia, znalezienia odpowiedniej dla niego pracy oraz wsparcia w toku pracy - zwłaszcza w okresie adaptacyjnym, życzliwości i profesjonalizmu tych, od których zależy powodzenie. Jest on także osiągnięciem zawodowym osób, które uczestniczą w procesie orientacji zawodowej, poradnictwa zawodowego, przygotowania do pracy oraz zatrudnienia takiej osoby.
   Doradca zawodowy pracując z osobami z upośledzeniem umysłowym musi pozbyć się negatywnego nastawieni mającego swoje podłoże w stereotypach dotyczących osób niepełnosprawnie intelektualnych. Podstawą profesjonalnej porady zawodowej jest nawiązanie dobrego kontaktu z klientem, następnie zaś poznanie dotychczasowego przebiegu jego życia, zainteresowań, zdolności i stany zdrowia. Bardzo istotną rzeczą jest to, aby doradca zawodowy pracujący z osobami upośledzonymi umysłowo potrafił szukać dodatkowych informacji o kliencie np. zasięgając opinii od opiekunów osób prowadzących warsztaty terapii zajęciowej, nauczycieli. Ważna jest także, aby po skierowaniu na ofertę pracy śledzić losy klienta i udzielać mu pomocy w przypadku pojawienia się trudnych sytuacji związanych z pracą. Nawiązując kontakt z osobą niepełnosprawną intelektualnie doradca zawodowy powinien wykazać większe zaangażowanie w rozmowę doradczą niż w przypadku osób sprawnych intelektualnie. Związane jest to z tym, że osoba z upośledzeniem umysłowym może mieć trudności z formułowaniem własnych myśli, zrozumieniem pytań i przedmiotu rozmowy. Doradca nie może także liczyć na twórczą w współpracę ze strony osoby upośledzonej gdyż posiada ona mniejszy wgląd we własną osobę, możliwości, co wiąże się z trudnościami w sprecyzowaniu własnych preferencji zawodowych.
   W kontakcie z osobą z niepełnosprawnością intelektualną ważne jest aby doradca okazywał życzliwość, prowadził rozmowę w takim miejscu i w taki sposób, aby klient miał poczucie bezpieczeństwa. Dobrym sposobem na nawiązanie pozytywnej relacji jest rozpoczęcie rozmowy od małoznaczących dla wielu, ale zachęcających do kontaktów spraw bliskich i znanych np. czym przyjechała osoba z domu, jakie jest jej ulubione zajęcie w domu, czy chodzi do warsztatu terapii zajęciowej i co tam robi. Należy zwracać szczególna uwagę wtedy, gdy klient przestaje lub odmawia odpowiedzi na pytanie. Może być to znak, że ma on trudności w zrozumieniu pytań. Trzeba pamiętać, że zadawane pytania jak też pozostałe wypowiedzi doradcy powinny być proste, krótkie i sformułowane w języku potocznym. Swoją wypowiedź doradca może wspomóc gestem, ilustracją nawet filmem, jeżeli taki posiada. W kontakcie z osobą niepełnosprawną należy pamiętać, aby rozmowa nie była zakłócana przez opiekunów albo rodziców osoby, którzy często przychodzą w raz z klientem. Szczególnymi sytuacjami są te, w których rodzice klienta potrafią w czasie rozmowy wymienić negatywne opinie o własnym dziecku. W celu uniknięcia takiej sytuacji zalecane jest jak największe angażowanie osoby niepełnosprawnej w rozmowę i zachęcanie jej do udzielania informacji na własny temat. Każda kolejna rozmowa doradcza powinna zacząć się od przypomnienia tego, co zostało omówione na poprzednim spotkaniu. Dla osób z niepełnosprawnością intelektualną duże znaczenie mają konkretne gesty ze strony doradcy, takie jak podanie ręki, miłe spojrzenie, uśmiech, odprowadzenie do drzwi i zaproszenie na następne spotkanie. To wszystko jest formą pozytywnych wzmocnień, które budują efektywną więź między doradcą a klientem.

Źródło:

Szczepankowska B, Ostrowska A.: Problem niepełnosprawności w poradnictwie zawodowym. Warszawa: Krajowy Urząd Pracy 1998.

Katarzyna Kowalczyk - Doradca zawodowy. 

Polityka prywatności | Mapa serwisu

© 2008 Fundacja Fuga Mundi, wszelkie prawa zastrzeżone