format .docx
format .pdf
W krajach Unii Europejskiej nie ma jednolitej definicji "niepełnosprawności",
często nawet w jednym kraju używa się kilku różnych. Każdy kraj Unii ma również
własny system orzekania o niepełnosprawności. Dlatego osoba, która w jednym z
państw członkowskich uznawana jest za osobę z niepełnosprawnością, w innym kraju
mogłaby nie otrzymać prawnego statusu osoby niepełnosprawnej. Ponadto w wielu
krajach Unii funkcjonuje kilka definicji "niepełnosprawności" używanych
do różnych celów, np. rehabilitacji społecznej, rehabilitacji zawodowej i zatrudnienia,
opieki medycznej, edukacji.
Każde z państw Unii Europejskiej na bazie wieloletnich doświadczeń wypracowało
również własną politykę społeczną, odnoszącą się do osób z niepełnosprawnością,
podejmującą szeroko pojętą problematykę tej grupy społecznej, będąc jednocześnie
zobowiązanym do przestrzegania praw i norm wypracowanych wspólnie przez UE. Rehabilitacja
społeczna i zawodowa jest centralnym pojęciem w polityce społecznej państw członkowskich.
Ma na celu głównie działania kompensacyjne, służące możliwie maksymalnemu usprawnieniu
osób z niepełnosprawnością, wykorzystując ich potencjał oraz zachowane sprawności.
A z drugiej strony działania polityki społecznej mają wpłynąć na całe społeczeństwo
i służyć lepszemu zrozumieniu osób niepełnosprawnych, przekazowi rzetelnej informacji,
integracji społecznej, rozpowszechnianiu działań mających na celu przeciwdziałanie
marginalizacji i wykluczeniu społecznemu, bez których nie da się budować światłego
i dojrzałego społeczeństwa wiedzy. Zapełnienie luki informacyjnej z zakresu problematyki
niepełnosprawności, w dużej mierze zapobiega powstawaniu negatywnych postaw wobec
niepełnosprawnych, zmniejsza lęk, jaki funkcjonuje w nas w związku z niedoinformowaniem
oraz myśleniem stereotypowym o niepełnosprawności jako czymś zagrażającym.
Warto zauważyć zachodzący w Państwach Członkowskich trend stopniowego odchodzenia
od tradycyjnych instrumentów polityki społecznej, które polegały na tworzeniu
odrębnych struktur, zaspokajających specyficzne potrzeby osób z niepełnosprawnością.
Trend dotyczył zwłaszcza dziedziny oświaty i zatrudnienia (specjalne szkoły,
warsztaty terapii zajęciowej itp.). Obecnie idzie się w kierunku integracji,
łączenia różnych środowisk (a nie wydzielania i izolowania kogokolwiek) po to,
aby oswajać ludzi z istniejącym problemem, uczyć nowych zachowań, przełamywać
istniejący lęk wynikający z niewiedzy.
Począwszy od przyjęcia Europejskiej Strategii Zatrudnienia w 1997 r., problematyka
niepełnosprawności jest mocno zaznaczona w corocznych wytycznych polityki zatrudnienia.
W Narodowych Planach Działania widoczny jest wysiłek, zmierzający do poprawy
możliwości podjęcia pracy i zwiększenia kwalifikacji dla osób z niepełnosprawnością
- jednej z grup docelowych, które mogą najbardziej skorzystać z działań prewencyjnych
i instrumentów podnoszących zdolności zawodowe.
Źródła:
www.ffm.pl
www.niepelnosprawni.pl
www.portal.idn.org.pl
Agnieszka Kowalik - Sekretarz projektu
Laboratorium ECDL |
Agencja Zatrudnienia Fundacji Fuga Mundi |
|
![]() |
Projekt współfinansowany ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych |
![]() |