format .docx
format .pdf
Obiegowa opinia mówi, że aby znaleźć pracę warto pojechać za
granicę, najlepiej
"na zachód". Nie można jednak w ten sposób budować swojej przyszłości zawodowej.
Bezrobocie jest dzisiaj zjawiskiem obecnym w niemal wszystkich krajach świata
i większość państw stara się chronić swoich obywateli przed ryzykiem utraty pracy
w wyniku zatrudniania obcokrajowców, stwarzając możliwości pracy dla obcokrajowców.
Dla niektórych osób poszukujących pracy jest to jednak dodatkowa możliwość: czasami
jest to możliwość podjęcia innej, ciekawszej pracy, a czasem okresowe zatrudnienie
i zarobienie jakichkolwiek pieniędzy. Należy jednak pamiętać, że chcąc podjąć
pracę za granicą należy wcześniej dowiedzieć się jakie trzeba spełnić wymagania,
aby pracować legalnie i nie narazić się na konflikt z prawem.
Od maja 2004 roku Polska stała się jednym z państw członkowskich Unii Europejskiej.
W zakresie zatrudnienia obywateli polskich na rynkach pracy obecnych członków
Unii obowiązywać będzie tzw. okres przejściowy, który trwać może do siedmiu lat.
Jednak cześć państw UE już dzisiaj zniosła takie ograniczenia. W momencie przystąpienia
Polski do Unii Europejskiej będziemy wspólnie realizować politykę na rzecz maksymalnie
wysokiego poziomu zatrudnienia. Rada Europejska po raz pierwszy przyjęła plan
uwzględniający wiele aspektów polityki zatrudnienia, w tym:
- współpracę między państwami członkowskimi,
- inwestowanie w edukację i szkolenie zawodowe,
- wprowadzenie wysokich standardów w dziedzinie pracy,
- usprawnienie funkcjonowania europejskiego rynku pracy
- zwiększenie mobilności pracowników,
- zapewnienie równych szans kobietom i mężczyznom w dostępie do rynku pracy
.
Starając się ograniczać skalę bezrobocia w krajach europejskich Komisja Europejska
oparła swoje wytyczne (Europejska Strategia Zatrudnienia) w dziedzinie zatrudnienia
na koncepcji czterech filarów. Z biegiem czasu poszczególne filary są tylko
uzupełniane i rozbudowywane, a każdy z nich dysponuje stosownymi narzędziami
do realizacji
wytyczonej polityki.
Filar 1: Zdolność do uzyskania zatrudnienia.
Filar 2: Przedsiębiorczość.
Filar 3: Zdolność adaptacyjna.
Filar 4: Równość szans.
W 2003 roku, po szerokiej dyskusji dotyczącej efektów i doświadczeń jakie
przyniosło pięć lat realizacji wspólnotowej polityki zatrudnienia, państwa
członkowskie uzgodniły, iż wymaga ona pewnego uzupełnienia i większej koncentracji
na niektórych problemach. Określone zostały ponownie zasadnicze cele i przyjęte
nowe wytyczne.
Coraz więcej mówi się o globalnym rynku pracy, gdzie zarówno przedsiębiorcy,
jak i pracownicy nie muszą myśleć o podziale granic państwowych, bowiem pracować
można wszędzie. Jest to jednak prawda dotycząca przede wszystkim osób o wysokich
kwalifikacjach, które z łatwością znajdują zatrudnienie zarówno w kraju swojego
pochodzenia, jak i w przedsiębiorstwach, które mają siedziby w zupełnie innej
części świata. Duże, międzynarodowe koncerny mają swoje oddziały w wielu krajach,
istnieje więc możliwość, a czasem wręcz konieczność przemieszczania wykwalifikowanej
kadry w odległe miejsca.
Z rynkiem globalnym łączy się też szereg nowych zjawisk i zagrożeń: przenoszenie
poszczególnych części przedsiębiorstw w takie regiony gdzie siła robocza jest
relatywnie tańsza; wypieranie z rynku małych lokalnych pracodawców itp. Nie
należy więc, przynajmniej na razie, zakładać że globalny rynek pracy rozwiąże
problemy wszystkich bezrobotnych w Polsce, ale warto zdawać sobie sprawę z
tej tendencji, coraz wyraźniej obecnej na światowym rynku pracy.
Wojciech Bartyna - Pośrednik pracy
Laboratorium ECDL |
Agencja Zatrudnienia Fundacji Fuga Mundi |
|
![]() |
Projekt współfinansowany ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych |
![]() |