format .docx
format .pdf
Dzieci z rodzin o problemie alkoholowym (lub innym poważnym problemie rodzinnym) przeżywają zdecydowanie więcej niż inne dzieci zakłóceń w stanie poczucia swojego bezpieczeństwa. Doświadczają więcej napięć, lęku, dezorientacji i samotności. Ten stan rzeczy sprzyja tworzeniu się obronnej postawy życiowej. Jest ona przeciwieństwem postawy otwartej i ufnej aktywności. W postawie obronnej zastyga się, napina i zamyka, w otwartej zaś, ekspansywnej, rozgląda się, wędruje i eksperymentuje. Postawa otwarta sprzyja zmianie. Postawa obronna każe wycofywać się przed ryzykiem, a przez to przed zmianą. Jest ona związana z urazami, które przeżywa dziecko. Syndrom DDA nie odnosi się do dzieci, ale opisuje i charakteryzuje zniekształcony świat ludzi dorosłych, którzy choć nieświadomie to w swym życiu pozostają pod przemożnym wpływem przeżyć z dzieciństwa.
Jednocześnie zaburzenia funkcjonowania dotyczą głównie sfery kontaktów społecznych, wyobrażenia o sobie i swoich relacjach ze światem. Myślenie DDA w tym obszarze charakteryzuje schematyczność i kompulsywność, gdyż myśli i przekonania ukształtowane na podstawie doświadczeń z dzieciństwa powracają uporczywie w formie natrętnych myśli, wywierając silny wpływ na zachowanie. Natomiast nie obserwuje się podobnych trudności w zakresie procesów poznawczych. Myślenie DDA nie odbiega od normy, wręcz czasami cechuje je większa trzeźwość myślenia, osoby te wykazują się większą odpornością na dystraktory w sytuacjach stresowych i ekstremalnych. Są w stanie podejmować dobre decyzje i trafnie analizować sytuacje, kiedy inni ulegają silnym napięciom i emocjom. Ta swoista predyspozycja DDA ujawnia się szczególnie przy wyzwaniach życiowych, sytuacjach wymagających podjęcia konkretnych zadań- na przykład w życiu zawodowym.
Nieprzewidywalność świata powtarzająca się w doświadczeniu dziecka wpływa
na ukształtowanie się w jego wewnętrznych przekonaniach myśli typu: świat jest
wrogi; świat jest dżunglą, w której trudno przetrwać; świat jest tak urządzony,
że nie
ma sensu nic planować, bo wszystkie plany zostają zburzone; muszę coś zrobić,
by rodzice czuli się dobrze; muszę coś zrobić, by nie zrobili sobie krzywdy.
Dziecko, obserwując na codzień relacje między rodzicami, a także ich relacje
z innymi, tworzy swoje podstawowe bolesne przekonania i skrypty życiowe dotyczące
tego, jak wyglądają relacje między ludźmi.
Źródło: M.Kucińska, "Dziecko w dżungli", Charaktery I/ 2003
Agnieszka Chmielewska - Psycholog.
Laboratorium ECDL |
Agencja Zatrudnienia Fundacji Fuga Mundi |
|
![]() |
Projekt współfinansowany ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych |
![]() |