Szanowni Państwo,
Rozpoczęła się rekrutacja do nowych projektów, w ramach których oferujemy bezpłatne usługi m.in.:
psychologa, doradcy zawodowego, prawnika,
a także szkolenia zawodowe wraz ze stypendium szkoleniowym,
staże zawodowe oraz pomoc w znalezieniu zatrudnienia.

Do pobrania formularz rejestracyjny do projektów

Kompensacja u niesłyszących.

   Uszkodzenie słuchu powoduje ograniczenie dopływu bodźców akustycznych, a tym samym ograniczenie percepcji poprzez analizator słuchowy. Występujące niekiedy równocześnie z uszkodzeniem słuchu uszkodzenie narządu równowagi ogranicza lub pozbawia osobę niesłyszącą świadomości pozycji ciała w przestrzeni. W takiej sytuacji w ustroju dokonuje się złożony proces kompensacyjny, zmierzający do wyrównania braków, zastąpienia czynności uszkodzonych narządów i przystosowania się do środowiska.
   Dziecko niesłyszące nie słyszy głosu matki, jednak widzi ruchy jej ust, skierowane do niego. Tak rozpoczyna się pierwsza próba kompensacji percepcyjnej - podniesienia poziomu sprawności narządu wzroku w kierunku analizy wypowiedzi słownych. Doskonaleniu podlega stopniowo cały system percepcji, tworząc zintegrowaną i wzajemnie uwarunkowaną całość. Pozwala to spostrzegać w otoczeniu takie cechy przedmiotów i zjawisk, jakich nie dostrzegają osoby słyszące. Funkcje uszkodzonego narządu słuchu uzupełnia przede wszystkim analizator wzrokowy, ale również kinestetyczny (rozwija się zdolność odczuwania, identyfikacji i wykorzystania zjawisk wibracyjnych). Kompensacja w przypadku uszkodzenia słuchu nigdy nie będzie pełna. Odczytywanie z ust nie będzie w stanie zastąpić słyszenia.
   Kompensacja pedagogiczna - polega na świadomym wyrównywaniu zmniejszonych możliwości rozwojowych dziecka z uszkodzonym słuchem. Może ona mieć charakter: monosensoryczny, gdy jedynie rozwija się słuch w drodze specjalnego treningu, lub częściej - polisensoryczny, gdy w procesie rozwijania kompensacji wykorzystuje się także pozostałe zmysły, głównie wzrokowy i kinestetyczny. Kompensacji służą także: aparaty słuchowe, implanty ślimakowe, wzmacniacze elektroakustyczne (pomoc techniczna kompensacji monosensorycznej), a także analizatory mowy, logopedyczne programy komputerowe, budziki świetlno - wibracyjne itp.
   Najistotniejszym i najciekawszym elementem kompensacji percepcyjnej występującej u osób z uszkodzeniem słuchu jest wzrokowa i wzrokowo - słuchowa percepcja wypowiedzi słownych, znana powszechnie pod nazwą odczytywania mowy z ust. Zjawisko to polega na kojarzeniu zewnętrznych układów artykulacyjnych poszczególnych głosek z ukształtowanymi u odbiorcy wzorcami tych układów, a w konsekwencji rozumieniu wypowiedzi.
   Innym, chociaż mniej wykorzystywanym przykładem kompensacji percepcyjnej jest zastępowanie odbioru silnych wrażeń słuchowych, głównie o charakterze impulsywnym, odbiorem kinestetycznym poprzez odczuwanie wibracji. Przykładem może tu być odbiór rytmu muzyki przez drgania podłogi w pomieszczeniu, odbiór dźwięków fortepianu przez położenie rąk na wieku instrumentu itp. Zjawisko to występuje głównie u osób z uszkodzeniem słuchu w stopniu głębokim i może być wspomagane odpowiednimi środkami technicznymi.
   Kompensacja w porozumiewaniu się poprzez tworzenie swoistego, manualnego systemu komunikacyjnego - języka migowego. Język migowy, w każdym kraju świata posiada własne słownictwo manualne i własną gramatykę o charakterze pozycyjnym. Stał się przykładem wewnątrzśrodowiskowej kompensacji komunikacyjnej.
   Ostatnim zagadnieniem dotyczącym kompensacji jest zastępowanie czynności uszkodzonego narządu równowagi - błędnika i kanałów półkolistych w uchu wewnętrznym. Narząd ten funkcjonuje niezależnie od woli. Uszkodzenie narządu równowagi, dotyczące od 10 do 15 % populacji niesłyszących, zależnie od stopnia i charakteru może powodować u osoby z uszkodzonym słuchem różne odczucia subiektywne. Krańcowym przypadkiem jest całkowita, obustronna utrata świadomości pozycji głowy z przestrzeni. Objawia się w postaci niemożności utrzymania pozycji pionowej, a tym samym świadomego siedzenia, stania i chodzenia. Rolę głównego narządu równowagi, jakim był błędnik i kanały półkoliste, przejmuje narząd wzroku przy współdziałaniu czucia skórnego i mięśniowo - stawowego. Ten narząd zastępczy może jednak funkcjonować jedynie przy dobrym oświetleniu, ponieważ bazuje głównie na wzroku.

Źródło: http://pedagogika-specjalna.wyklady.org/index.php?a=material&id=178

Ewa Dragan - Tłumacz Języka Migowego

Polityka prywatności | Mapa serwisu

© 2008 Fundacja Fuga Mundi, wszelkie prawa zastrzeżone