Szanowni Państwo,
Rozpoczęła się rekrutacja do nowych projektów, w ramach których oferujemy bezpłatne usługi m.in.:
psychologa, doradcy zawodowego, prawnika,
a także szkolenia zawodowe wraz ze stypendium szkoleniowym,
staże zawodowe oraz pomoc w znalezieniu zatrudnienia.

Do pobrania formularz rejestracyjny do projektów

Nastawienie na osobę jako wyznacznik pracy z człowiekiem

   W wielu dziedzinach życia, m.in. w szkolnictwie, w zarządzaniu, w medycynie,
w terapii, wszędzie, gdzie w centrum zainteresowania i oddziaływania stoi człowiek, można mówić o specyficznym jego traktowaniu. Osoba ludzka jako odbiorca i centrum, wobec którego podejmowane są przeróżne inicjatywy wymaga szczególnej troski. Z nurtu psychologii humanistycznej, której twórcą jest Carl Rogers, zostało przetransformowane na wspomniane wyżej sfery i dziedziny życia stwierdzenie "nastawienie na osobę - klienta". Trafnie określa ono kierunek pracy z osobą, w centrum stawia człowieka jako najwyższe dobro. Inne wartości i cele traktuje jako podporządkowane człowiekowi.
Na gruncie psychologii nastawienie na klienta można odnieść nie tylko do terapii, ale do całej tej dziedziny, która w centrum swojego zainteresowania stawia człowieka. Technika ta pozwala zmotywować klienta do zmian lub do rozwoju osobistego. Warto w tym miejscu przybliżyć koncepcję Rogersa i wskazać czynniki wyróżnione przez niego, na które w toku pracy z osobą należy zwrócić szczególną uwagę:
- autentyczność osoby udzielającej pomocy,
- pełna akceptacja osoby potrzebującej pomocy, bezwarunkowo pozytywne nastawienie wobec klienta,
- wrażliwe, precyzyjne i empatyczne zrozumienie tego, co klient odczuwa.
   Przestrzeganie wskazanych warunków zapewnia skuteczność oferowanej klientowi pomocy.
   Autentyczność, czyli zgodność z sobą samym rozpatruje się odnośnie zachowania udzielającego pomocy, co wymaga od tej osoby bycia samym sobą. Przeżywane przez pomagającego, czyli terapeutę uczucia, doznania mogą być w razie potrzeby bezpośrednio przekazywane klientowi.    Dotyczą one uczuć przeżywanych przez terapeutę w kontakcie
z konkretną osobą, nie mogą mieć formy osądzającej klienta. Niekiedy wymaga to ujawnienia nastawień negatywnych, gdyż pozytywne można "wyczytać" z zachowania osoby i z tonu jej głosu. Np. w sytuacji, gdy pomagający stwierdzi, że w relacji z osobą brak jest porozumienia, komunikuje ten fakt, co ma być w rzeczywistości szansą zmniejszenia między nimi barier.
   Postawa bezwarunkowej akceptacji, czyli troska ujawniana osobie pomaganej ma się odnosić całościowo do osoby, musi obejmować wszystkie jej uczucia, zarówno wrogie, drażliwe, czyli negatywne, jak i pozytywne, dojrzałe. Ten rodzaj troski o klienta przybiera nawet charakter "łatwowierności", gdyż osobę akceptuje się taką, jaką ona mówi, że jest. Jest to postawa sprzyjająca zaufaniu, a z upływem czasu korygowaniu fałszywych stwierdzeń. Pomagający demonstruje klientowi swoim zachowaniem, tonem głosu, że zależy mu na nim, że jest on dla niego ważny.
   Niezwykle ważne w kontakcie z osobą jest także empatyczne zrozumienie przeżyć klienta, znaczeń, jakie nadaje on swoim odczuciom. Empatia oznacza wejście w prywatny świat czyjejś percepcji i zadomowienie się w nim. Wymaga to od pomagającego ogromnej wrażliwości na zmiany odczuć drugiego człowieka, zarówno na jego lęk, zakłopotanie, rozdrażnienie na wszystko, jak i czułość, pozytywne emocje. To empatyczne bycie
z człowiekiem potrzebującym pomocy oznacza, że na pewien czas pomagający rezygnuje ze swoich poglądów i wartości, aby bez uprzedzeń wejść w świat przeżyć drugiej osoby i nie zagubić się w tym świecie. Jakiekolwiek informacje zwrotne dawane klientowi nie mogą mieć charakteru oceny, nie mogą też naruszać granic indywidualnych osoby.
   Człowieka w centrum zainteresowania traktują także takie dziedziny nauki jak: teologia, filozofia. W naukach tych szczególny akcent również położony jest na to, że osoba - podmiot jest kimś wyjątkowym spośród innych bytów widzialnego świata, posiada pełnię
i doskonałość bytowania. Można to odnaleźć w nauczaniu Jana Pawła II.
   Nastawienie na osobę wyznacza system i styl pracy z człowiekiem. Jest takim sposobem bycia z drugą osobą, która sprzyja zdrowym zmianom i ułatwia rozwój osoby. Opiera się na założeniu, że w człowieku tkwią ogromne zdolności do rozumienia samego siebie i do konstruktywnych zmian w sposobie bycia i zachowania oraz że najlepsze warunki do realizowania wymienionych zdolności stwarza specyficzna relacja z drugim człowiekiem. W tej relacji osoba udzielająca pomocy troszczy się o klienta, wykazuje wrażliwość na jego sytuację. Postępowanie osoby udzielającej pomocy jest niezależne od kategorii, do której został zaliczony klient. Jest to pewien ideał w pracy z osobą, do którego powinni dążyć wszyscy Ci, którzy bezpośrednio pracują z ludźmi, którym człowiek "jest zadany".

Monika Kieżum - Psycholog

Polityka prywatności | Mapa serwisu

© 2008 Fundacja Fuga Mundi, wszelkie prawa zastrzeżone