Artykuł 32

Współpraca międzynarodowa

1. Państwa-Strony  uznają  wagę  współpracy  międzynarodowej  i  promocji współpracy międzynarodowej, mającej na celu wsparcie wysiłków na pozio- mie poszczególnych krajów ukierunkowanych na realizację celów niniejszej Konwencji, oraz podejmą stosowne i skuteczne działania w tym względzie, wspólnie z międzynarodowymi i regionalnymi organizacjami oraz organiza- cjami funkcjonującymi w ramach społeczeństwa obywatelskiego, a w szcze- gólności z organizacjami osób niepełnosprawnych. w zakres tych działań mogą wchodzić, między innymi:

(a) Działania mające na celu zagwarantowanie, iż międzynarodowa współ- praca, w tym międzynarodowe programy rozwoju, nie będzie wykluczać osób niepełnosprawnych i będzie dla nich dostępna;

(b) Umożliwienie i wsparcie budowania potencjału, w tym poprzez wymia- nę i dzielenie się informacjami, doświadczeniami, programami szkole- niowymi i najlepszymi praktykami;

(c) Ułatwianie współpracy w dziedzinie badań i dostępu do wiedzy nauko- wej i technicznej;

(d) Udzielanie pomocy technicznej i ekonomicznej, w tym poprzez ułatwie- nie dostępu do technologii i dzielenie się dostępnymi i pomocniczymi technologiami, oraz poprzez transfer technologii.

2. Postanowienia niniejszego artykułu pozostają bez uszczerbku dla zobowią- zań podjętych w ramach niniejszej Konwencji przez każde z Państw-Stron.

Artykuł 33

Wdrożenie i monitoring na szczeblu krajowym

1. Państwa-Strony, zgodnie z własnym systemem organizacyjnym, desygnują co najmniej jedną komórkę w strukturach rządowych do spraw związanych z wdrożeniem niniejszej Konwencji, oraz rozważą ustanowienie lub desygna- cję mechanizmu koordynacyjnego w ramach rządu, który ułatwi powiązane działania w różnych sektorach i na różnych szczeblach.

2. Państwa-Strony, zgodnie ze swoim systemem prawnym i administracyjnym, będą utrzymywać, umacniać, desygnować lub ustanawiać w ramach swoich struktur, ramowy program działania, w tym co najmniej jeden niezależny me- chanizm, do promowania, ochrony i monitorowania działań wdrożeniowych niniejszej Konwencji. Desygnując lub ustanawiając taki mechanizm, Pań- stwa-Strony uwzględnią zasady odnoszące się do statusu i funkcjonowania krajowych instytucji do spraw ochrony i promowania praw człowieka.

3. Społeczeństwo  obywatelskie,  a  w  szczególności  osoby  niepełnosprawne i reprezentujące je organizacje, będzie zaangażowane w proces monitoro- wania wdrażania postanowień niniejszej Konwencji i będzie w nim w pełni uczestniczyć.

Artykuł 34

Komitet Praw Osób Niepełnosprawnych

1. Zostanie ustanowiony Komitet Praw Osób Niepełnosprawnych (zwany dalej Komitetem), który będzie spełniał poniżej wymienione funkcje.

2. W chwili wejścia w życie niniejszej Konwencji, Komitet będzie się składał z dwunastu ekspertów. Po dodatkowych sześćdziesięciu ratyfikacjach lub przystąpieniach do Konwencji, członkowsko w Komitecie zwiększy się o sze- ściu członków, osiągając maksymalną liczbę osiemnastu członków.

3. Członkowie Komitetu będą występować we własnym imieniu, oraz repre- zentować wysokie normy etyczne, kompetencje i doświadczenie w obszarze objętym niniejszą Konwencją. Przy nominacji swoich kandydatów, zachęca się Państwa-Strony do uwzględnienia postanowienia zawartego w artykule

4 ust.3 niniejszej Konwencji.

4. Członkowie Komitetu będą wybierani przez Państwa-Strony, z uwzględnie- niem zasady równomiernego podziału geograficznego, reprezentacji róż- nych form cywilizacji i głównych systemów prawnych, oraz zrównoważo- nej reprezentacji płci i uczestnictwa ekspertów wybranych spośród osób niepełnosprawnych.

5. Członkowie Komitetu będą wyłaniani w tajnym głosowaniu z listy osób no- minowanych przez Państwa-Strony będących ich obywatelami, na spotka- niach Konferencji Państw-Stron. Na tych spotkaniach, na których reprezen- tanci dwóch trzecich Państw-Stron będą stanowić kworum, do Komitetu zostaną wybrane te osoby, które otrzymają największą liczbę głosów i abso- lutną większość głosów przedstawicieli Państw-Stron obecnych i biorących udział w głosowaniu.

6. Wstępne wybory będą zorganizowane nie później niż sześć miesięcy po wej- ściu w życie niniejszej Konwencji. Przynajmniej cztery miesiące przed datą każdych wyborów, Sekretarz Generalny Narodów Zjednoczonych, prześle list do Państw-Stron z zaproszeniem do przedstawienia nominacji w ciągu dwóch miesięcy. Sekretarz Generalny następnie przygotuje listę nominowa- nych tą drogą osób, w porządku alfabetycznym, z wyszczególnieniem Pań- stwa nominującego danego kandydata, a następnie przedłoży ją Państwom- Stronom niniejszej Konwencji.

7. Członkowie Komitetu będą wybierani na okres czterech lat. Członkom Ko- mitetu przysługuje prawo jednokrotnego ubiegania się o drugą kadencję. Jednakże kadencja sześciu z wszystkich członków wybranych w czasie pierw- szych wyborów zakończy się z upływem dwóch lat. Bezpośrednio po pierw- szych wyborach, nazwiska tych sześciu członków zostaną wyłonione w dro- dze losowania przez przewodniczącego spotkania, o którym mowa w ustępie

5 niniejszego artykułu.

8. Wybór kolejnych sześciu członków zostanie dokonany w ramach zwyczajnych wyborów, zgodnie z odpowiednimi postanowieniami niniejszego artykułu.

9. W razie śmierci lub rezygnacji członka komisji, lub deklaracji z jego/jej strony, iż z jakiegoś powodu nie może już dłużej wykonywać swoich obowiązków, Państwo,  które  nominowało  tego  członka  wyznaczy  kolejnego  eksperta, który będzie posiadał wymagane kwalifikacje i spełniał wymagania określo- ne w postanowieniach niniejszego artykułu, aby sprawował tę funkcję do końca kadencji.

10. Komitet ustanowi własne procedury postępowania.

11. Sekretarz Generalny Narodów Zjednoczonych zapewni odpowiedni perso- nel i udogodnienia konieczne do skutecznego sprawowania funkcji Komite- tu w ramach niniejszej Konwencji, oraz zwoła jego wstępne zebranie.

12. Za aprobatą Generalnego Zgromadzenia, członkowie Komitetu otrzyma- ją wynagrodzenie ze środków Narodów Zjednoczonych, na warunkach określonych przez Zgromadzenie, z uwzględnieniem wagi obowiązków Komitetu.

13.Członkom Komitetu będą przysługiwać udogodnienia, przywileje i immu- nitety takie, jakie przysługują ekspertom w trakcie misji na rzecz Narodów Zjednoczonych, określone w odpowiednich sekcjach Konwencji dotyczącej przywilejów i immunitetów Narodów Zjednoczonych.

Artykuł 35

Sprawozdania Państw-Stron

1. Każde Państwo-Strona przedłoży Komitetowi poprzez Sekretarza Generalne- go Narodów Zjednoczonych obszerne sprawozdanie dotyczące działań pod- jętych celem realizacji zobowiązań określonych niniejszą Konwencją oraz po- stępu, jaki się dokonał w Państwie-Stronie w rezultacie tych działań w ciągu dwóch lat od wejścia w życie niniejszej Konwencji.

2. Następnie, Państwa-Strony będą przedkładać kolejne sprawozdania przynaj- mniej co cztery lata oraz na prośbę Komitetu.

3. Komitet   podejmie   decyzję,   co   do   wytycznych   stosownych   do   treści sprawozdań.

4. Państwo-Strona po przedłożeniu Komitetowi obszernego wstępnego spra- wozdania, nie jest zobowiązane do powtarzania informacji w nim zawartych w kolejnych sprawozdaniach. Przygotowując sprawozdania dla Komitetu, Państwa-Strony powinny stosować zasady jawności i uczciwości, oraz mieć wzgląd na postanowienie zawarte w artykule 4 ust. 3 niniejszej Konwencji.

5. Sprawozdania mogą wskazywać na trudności i czynniki oddziałujące na sto- pień realizacji zobowiązań podjętych w ramach niniejszej Konwencji.

Artykuł 36

Analiza treści sprawozdań

1. Treść każdego sprawozdania będzie dokładnie rozpatrywana przez człon- ków Komitetu, którzy będą formułować pod adresem Państw-Stron sugestie i ogólne zalecenia stosownie do treści sprawozdań. Państwo-Strona może odpowiedzieć na nie przesyłając informacje Komitetowi, jakie uważa za sto- sowne. Komitet może zwrócić się do Państw-Stron z prośbą o dalsze informa- cje odnośnie wdrożenia postanowień niniejszej Konwencji.

2. Jeśli Państwo-Strona znacznie przekroczy termin składania sprawozdania, Komitet może zawiadomić to Państwo o potrzebie dokonania wglądu w pro- ces wdrażania postanowień niniejszej Konwencji w tym Państwie, na pod- stawie dostępnych Komitetowi wiarygodnych informacji w razie, gdy spra- wozdanie nie zostanie złożone w ciągu trzech miesięcy po przesłaniu tego zawiadomienia. Komitet zaprosi Państwo-Stronę, o którym mowa, do uczest- nictwa w powyższej kontroli. w sytuacji, gdy Państwo-Strona przedłoży spra- wozdanie w odpowiedzi na zawiadomienie, wówczas zostaną zastosowane postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu.

3. Sekretarz Generalny Narodów Zjednoczonych udostępni wszystkie sprawoz- dania Państwom-Stronom.

4. Państwa-Strony  udostępnią  sprawozdania  szerokiemu  ogółowi  w  swoich krajach oraz umożliwią dostęp do sugestii i ogólnych zaleceń poczynionych, co do treści tych sprawozdań.

5. Komitet, jeśli uzna to za właściwe, przekaże specjalistycznym agencjom, fun- duszom i programom Narodów Zjednoczonych, jak również innym kompe- tentnym organom, sprawozdania Państw-Stron, wraz z ewentualnymi spo- strzeżeniami i zaleceniami poczynionymi przez Komitet, aby odnieść się do zawartych w nich próśb o poradę techniczną lub pomoc.

Artykuł 37

Współpraca pomiędzy Państwami-Stronami a Komitetem

1. Każde Państwo-Strona będzie współpracować z Komitetem oraz udzielać po- mocy jego członkom w realizacji ich mandatu.

2. W  relacjach  z  Państwami-Stronami,  Komitet  będzie  uwzględniał  sposoby i metody umacniania zdolności Państw do wdrażania postanowień niniejszej Konwencji, w tym w drodze współpracy międzynarodowej.

Artykuł 38

Relacje Komitetu z innymi  organami dbając  o  skuteczne  wdrożenie  niniejszej  Konwencji  oraz,  aby  zachęcać  do współpracy międzynarodowej w sferze objętej niniejszą Konwencją:

(a) Specjalistyczne agencje i inne organy Narodów Zjednoczonych będą miały prawo do reprezentacji w sytuacji, gdy będzie rozpatrywane wdra- żanie tych postanowień Konwencji, które wchodzą w zakres ich man- datu. Komitet może zaprosić specjalistyczne agencje i inne kompetent- ne organy, gdy uzna to za właściwe, do udzielenia porady eksperckiej dotyczącej wdrażania postanowień Konwencji, wchodzących odpo- wiednio w zakres ich mandatu. Komitet może zaprosić specjalistyczne agencje i inne organy Narodów Zjednoczonych, aby przedstawiły spra- wozdania z wdrażania Konwencji w obszarach wchodzących w zakres ich działalności;

(b) Komitet, w ramach wypełniania swojego mandatu, będzie się konsulto- wać, jeśli będzie tak potrzeba, z innymi odpowiednimi organami powo- łanymi w drodze traktatów dotyczących praw człowieka, mając na celu osiągnięcie spójności ich wytycznych, sugestii i ogólnych zaleceń, aby uniknąć powielania i częściowego pokrywania się działań w ramach wy- pełniania swoich funkcji.

Artykuł 39

Sprawozdanie Komitetu

Komitet będzie przedstawiał sprawozdanie ze swojej działalności Zgromadze- niu Ogólnemu oraz Radzie Gospodarczej i Społecznej, co dwa lata, i będzie mógł formułować sugestie i ogólne zalecenia w oparciu o analizę sprawozdań i informacji otrzymanych od Państw-Stron. Te sugestie i ogólne zalecenia zosta- ną zawarte w sprawozdaniu Komitetu, wraz z komentarzami Państw-Stron, jeśli takie zaistnieją.

Artykuł 40

Konferencje Państw-Stron

1. Państwa-Strony będą odbywać regularne spotkania w ramach Konferencji Państw-Stron, aby rozważyć zagadnienia związane z procesem wdrażania ni- niejszej Konwencji.

2. Nie później niż w sześć miesięcy po wejściu niniejszej Konwencji w życie, Sekretarz Generalny Narodów Zjednoczonych zwoła Konferencję Państw-Stron. Kolejne spotkania będą zwoływane przez Sekretarza Generalnego Narodów Zjednoczonych co dwa lata lub decyzją Konferencji Państw-Stron.

Artykuł 41

Depozytariusz

Depozytariuszem niniejszej Konwencji będzie Sekretarz Generalny Narodów Zjednoczonych.

Artykuł 42

Podpis

Niniejsza Konwencja będzie otwarta do podpisu dla Państw-Stron i regional- nych organizacji integracyjnych w siedzibie Narodów Zjednoczonych w No- wym Jorku z dniem 30 marca 2007 r.

Artykuł 43

Zgoda na związanie się niniejszą Konwencją

Niniejsza Konwencja podlega ratyfikacji przez Państwa sygnatariuszy i formal- nemu zatwierdzeniu przez regionalne organizacje integracyjne. Każde Państwo i regionalna organizacja integracyjna, niebędące sygnatariuszami Konwencji, będą mogły do niej w dowolnym momencie przystąpić.

Artykuł 44

Regionalne organizacje integracyjne

1. „Regionalna organizacja integracyjna” oznacza organizację utworzoną przez suwerenne państwa danego regionu, której państwa należące do tego regio- nu przekazały kompetencje w zakresie spraw regulowanych niniejszą Kon- wencją. Organizacje te poinformują w swoich dokumentach, w których for- malnie zatwierdzą niniejszą Konwencję lub zadeklarują przystąpienie do niej, o stopniu swoich kompetencji w odniesieniu do kwestii regulowanych przez niniejszą Konwencję. Następnie zawiadomią depozytariusza o wszelkich zna- czących zmianach w zakresie swoich kompetencji.

2. Odniesienia do „Państw-Stron” w niniejszej Konwencji stosują się do takich organizacji w zakresie ich kompetencji.

3. Żadne dokumenty złożone przez regionalną organizację integracyjną nie będą brane pod uwagę dla celów artykułu 45 ust. 1 oraz artykułu 47 ust. 2 i 3.

4. Regionalne organizacje integracyjne, w zakresie swoich kompetencji, mogą skorzystać z prawa do głosowania na Konferencji Państw-Stron, z liczbą gło- sów równą liczbie swoich państw członkowskich, będących stronami niniej- szej  Konwencji.  Regionalna  organizacja  integracyjna  nie  może  korzystać z prawa głosu, jeśli skorzysta z niego któreś z jej państw członkowskich i vice versa.

Artykuł 45

Uprawomocnienie się Konwencji

1. Niniejsza Konwencja wejdzie w życie trzydziestego dnia po złożeniu dwu- dziestego dokumentu ratyfikacyjnego lub akcesyjnego.

2. Dla każdego Państwa lub regionalnej organizacji integracyjnej ratyfikujących, formalnie zatwierdzających lub przystępujących do Konwencji po złożeniu dwudziestego dokumentu ratyfikacyjnego lub akcesyjnego, Konwencja wej- dzie w życie trzydziestego dnia po złożeniu przez to Państwo lub organizację swojego dokumentu.

Artykuł 46

Zastrzeżenia

1. Nie dopuszcza się żadnych zastrzeżeń do niniejszego Konwencji, które są nie- zgodne z jej celem.

2. Zastrzeżenia mogą zostać wycofane w dowolnym momencie.

Artykuł 47

Poprawki

1. Każde  Państwo  może  zaproponować  dokonanie  poprawek  do  niniejszej Konwencji i przedłożyć ich propozycję Sekretarzowi Generalnemu Narodów Zjednoczonych. Sekretarz Generalny przekaże proponowane poprawki Pań- stwom-Stronom z prośbą o powiadomienie o ich ewentualnym poparciu dla zwołania konferencji dla rozpatrzenia proponowanych poprawek i podjęcia decyzji, co do ich wprowadzenia. w przypadku, gdy w ciągu czterech miesię- cy od przekazania informacji o proponowanej poprawce, przynajmniej jed- na trzecia Państw-Stron będzie za zwołaniem konferencji, Sekretarz Gene- ralny zwoła konferencję pod auspicjami Narodów Zjednoczonych. Wszelkie poprawki przyjęte przez większość dwóch trzecich Państw-Stron, obecnych i biorących udział w głosowaniu, zostaną przedłożone przez Sekretarza Ge- neralnego Zgromadzeniu Ogólnemu do zatwierdzenia, a następnie do ak- ceptacji wszystkim Państwom-Stronom.

2. Poprawka  przyjęta  i  zatwierdzona  zgodnie  z  ust.  1  niniejszego  artykułu wejdzie w życie trzydziestego dnia po tym jak liczba złożonych dokumen- tów  potwierdzających  akceptację  poprawki  osiągnie  dwie  trzecie  liczby