Państwa,

świadome  zobowiązania  podjętego  w  Karcie  Narodów  Zjednoczonych, aby wspólnie i indywidualnie podejmować działania, przy współpracy Organizacji Narodów Zjednoczonych, na rzecz promocji wyższych standardów życia,  pełnego  zatrudnienia  oraz  warunków  zapewniających  postęp  i  rozwój społeczno-ekonomiczny,

potwierdzając przywiązanie do fundamentalnych wolności i praw człowie- ka, sprawiedliwości społecznej, godności oraz wartości osoby ludzkiej, prokla- mowanych w Karcie,

mając w szczególności na względzie międzynarodowe standardy praw człowieka, które zostały sformułowane w Powszechnej Deklaracji Praw Czło- wieka3), w Międzynarodowym Pakcie Praw Ekonomicznych, Społecznych i Kul- turalnych4) i w Międzynarodowym Pakcie Praw Cywilnych i Politycznych4),

podkreślając, że instrumenty te głoszą, iż prawa w nich przyznane powin- ny być w równym stopniu, bez żadnej dyskryminacji, zapewnione wszystkim jednostkom,

mając  na względzie Konwencję Praw Dziecka, która zabrania dyskrymi- nacji z powodu niepełnosprawności i wzywa do podjęcia specjalnych działań w celu zapewnienia praw dzieciom niepełnosprawnym, oraz mając na wzglę- dzie Międzynarodową Konwencję na temat Ochrony Praw Pracowników Migru- jących i Członków ich Rodzin8), która wzywa do działań ochraniających osoby niepełnosprawne,

mając także na względzie postanowienia Konwencji dotyczącej Eliminacji Wszystkich Form Dyskryminacji Kobiet6), zapewniające prawa niepełnospraw- nym dziewczętom i kobietom,

biorąc pod uwagę Deklarację Praw Osób Niepełnosprawnych9),  Deklara- cję Praw Osób Upośledzonych Umysłowo10), Deklarację  Społecznego Postępu i Rozwoju11), Zasady Ochrony Osób z Chorobami Psychicznymi i Poprawy Opie- ki nad Zdrowiem Psychicznym12)  i inne ważne instrumenty przyjęte przez Zgro- madzenie Ogólne, oraz

biorąc   pod  uwagę  odpowiednie  konwencje  i  rekomendacje  przyję- te przez Międzynarodową Organizację Pracy, ze szczególnym uwzględnie- niem uczestnictwa w zatrudnieniu osób   niepełnosprawnych, na zasadach niedyskryminujących,

świadome odpowiednich rekomendacji oraz prac Organizacji Edukacyjnej, Naukowej i Kulturalnej Narodów Zjednoczonych, zwłaszcza Światowej Deklara- cji o Edukacji dla Wszystkich13), Światowej Organizacji Zdrowia, Fundacji Dzieci Narodów Zjednoczonych i innych pokrewnych organizacji,

biorąc pod uwagę zobowiązanie, podjęte przez Państwa, dotyczące ochro- ny środowiska,

świadome zniszczeń spowodowanych przez konflikty zbrojne i ubolewając nad użyciem skąpych zasobów naturalnych do produkcji broni,

uznając, że Światowy Program Działań na rzecz Osób Niepełnosprawnych oraz definicja, sformułowana w tym dokumencie, odnosząca się do wyrówny- wania szans reprezentują, ze strony międzynarodowej społeczności, szczere pragnienia  by nadać tym różnym, międzynarodowym instrumentom i reko- mendacjom praktyczne i konkretne znaczenie,

przyjmując do wiadomości, że cel Dekady Osób Niepełnosprawnych pod egidą Narodów Zjednoczonych (1983-1992), dotyczący wdrożenia Światowego Programu Działań, jest wciąż aktualny i wymaga pilnej kontynuacji,

mając na względzie to, że Światowy Program Działań opiera się na koncep- cjach jednakowo ważnych dla krajów rozwijających się i uprzemysłowionych,

przekonane, że trzeba zintensyfikować wysiłki, aby zapewnić osobom nie- pełnosprawnym możliwość pełnego i równoprawnego korzystania z praw czło- wieka oraz uczestnictwa w życiu społecznym,

podkreślając raz jeszcze, że osoby niepełnosprawne, ich rodzice,  opieku- nowie, obrońcy praw i organizacje muszą być aktywnymi partnerami Państw w dziedzinie planowania i  wdrażania  wszelkich rozwiązań, wpływających na ich prawa obywatelskie, polityczne, gospodarcze, społeczne i kulturalne,